آدمهــای مانــــ ــدگار ، تنهــا به آرمان می انــــ ــدیشنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
مردمان توانمنــــ ــد ، در میـــان جشن و بزم نیســتنــــ ــد . آنهــا هــر دم ، به آرمانی بزرگتـــ ـر می انــــ ــدیشنــــ ــد و برای رسیـــدن به آن ، در حال پیکارنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
آدم غمزده ، توان نگهبانی از دســتاوردهــای خویش را نــــ ــدارد . حکیم ارد بزرگ
آدمهــای نیرومنــــ ــد ، در هنگامه آورد و پیکارهــای سهمگین نیز ، شادی و امیـــد را به همگان هدیــه می دهنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
اگر پایکوبی و شادی نباشد ، جهــان را ارزش زیســتن نیســت . حکیم ارد بزرگ
چه بسیـــار اشک هــایی ، که نویـــد شادی انــــ ــد و چه فراوان خنــــ ــده هــایی ، که لبالب از غم و انــــ ــدوه . حکیم ارد بزرگ
شادی کجاســت ؟ جایی که همه ارزشمنــــ ــد هســتنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
چه زیباینــــ ــد ، آنانی که همیشه لبخنــــ ــدی برلب دارنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
آنکه همیشه لبخنــــ ــدی بر لب دارد ، شادی را به همگان هدیــه می دهد . حکیم ارد بزرگ
خنــــ ــده در پس خود ، رازهــا در سینه دارد . حکیم ارد بزرگ
خنــــ ــده راســتــین زیباســت و نوای زنــــ ــدگیســت . حکیم ارد بزرگ
انــــ ــدیشه هــای کوچک ، توان رسیـــدن به آرزوهــای بزرگ را نــــ ــدارنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
توان آدمیـــان را ، با آرزوهــایشان می شــ ـود سنجیـــد . حکیم ارد بزرگ
مردمی که نگاه میــهنی و آرزوهــای خویش را به فراموشی سپرده انــــ ــد ، همچون بیماران آسیب پذیرنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ
تنهــا کسانی از آرزوهــای نیک جوانان واهمه دارنــــ ــد ، که بر جایگاه خویش بیمناکنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ